902.gr: ΓΕΡΜΑΝΙΑ Αποσύρεται διμοιρία του Πεζικού από τη Λιθουανία εν μέσω ερευνών για ακροδεξιά δράση

902.gr
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Αποσύρεται διμοιρία του Πεζικού από τη Λιθουανία εν μέσω ερευνών για ακροδεξιά δράση





Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για τη δράση ακροδεξιών στις ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας.

Το Γενικό Επιτελείο των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων αποφάσισε να αποσύρει όλα τα μέλη μηχανοκίνητης διμοιρίας Πεζικού που είχε αναπτυχθεί και συμμετείχε στην αποστολή του NATO στη Λιθουανία, καθώς σε βάρος μελών της υπάρχουν υποψίες για βαριά πειθαρχικά παραπτώματα.

Το ένα από τα μέλη της διμοιρίας, το οποίο αντιμετωπίζει τις πιο σοβαρές κατηγορίες, ενδέχεται να αποταχθεί με συνοπτικές διαδικασίες με βάση τον γερμανικό στρατιωτικό ποινικό κώδικα, διευκρίνισε χθες το υπουργείο Άμυνας. Στην έρευνα συμμετέχει η στρατιωτική υπηρεσία αντικατασκοπείας (MAD).

Οι έρευνες αφορούν διάφορα παραπτώματα, μεταξύ άλλων την εξαφάνιση πυρομαχικών, ύβρεις και προσβολές με πιθανόν ρατσιστικά κίνητρα, εξαναγκασμούς και, σε μία περίπτωση, σεξουαλική επίθεση.

Στη διάρκεια γιορτής σε ξενοδοχείο στα τέλη Απρίλη, μέλη της διμοιρίας τραγούδησαν ακροδεξιά και αντισημιτικά τραγούδια, κατά το περιοδικό «Der Spiegel», που αποκάλυψε την υπόθεση. Έχει εξάλλου καταγραφεί σε βίντεο η καταγγελθείσα σεξουαλική επίθεση.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, dpa)

902.gr: ΓΕΡΜΑΝΙΑ Αναγνώρισε ότι διαπράχθηκε «γενοκτονία» στη Ναμίμπια, υπόσχεται ...«βοήθεια» αλλά όχι «αποζημίωση»

Πηγή 902

Παρασκευή 28/05/2021 - 09:30
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Αναγνώρισε ότι διαπράχθηκε «γενοκτονία» στη Ναμίμπια, υπόσχεται ...«βοήθεια» αλλά όχι «αποζημίωση»

Φωτό αρχείου


Η κυβέρνηση της Γερμανίας αναγνώρισε σήμερα, για πρώτη φορά, ότι η χώρα διέπραξε «γενοκτονία» σε βάρος των φυλών Χερέρο και Νάμα στη Ναμίμπια την εποχή της αποικιοκρατίας και υποσχέθηκε να χορηγήσει στη χώρα της Αφρικής «αναπτυξιακή βοήθεια» ύψους 1 δισ. ευρώ και πλέον.

«Χαρακτηρίζουμε πλέον επίσημα τα γεγονότα εκείνα αυτό που ήταν, αν ιδωθούν από τη σκοπιά του σήμερα: Γενοκτονία», τόνισε ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας Χάικο Μάας, σε ανακοίνωσή του με την οποία χαιρετίζει την επίτευξη «συμφωνίας» με τη Νιαμέ, έπειτα από πέντε χρόνια σκληρών παζαριών ανάμεσα στις δύο πλευρές.

«Σε μια χειρονομία αναγνώρισης των ανυπολόγιστων δεινών που υπέστησαν τα θύματα, θέλουμε να υποστηρίξουμε τη Ναμίμπια και τους απογόνους των θυμάτων με ένα μεγάλο πρόγραμμα ύψους 1,1 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη» της χώρας, πρόσθεσε στην ανακοίνωση ο Γερμανός ΥΠΕΞ.

Ιστορικοί λένε ότι κάπου 65.000 από τα συνολικά 85.000 μέλη της φυλής Χερέρο και τουλάχιστον 10.000 από τα 20.000 μέλη της φυλής Νάμα εξοντώθηκαν επί των ημερών της γερμανικής αποικιοκρατίας, όταν η σημερινή Ναμίμπια αποκαλείτο Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική (1884-1915). Κάτω από τη γερμανική αποικιακή κυριαρχία, οι δύο φυλές χρησιμοποιούνταν ως σκλάβοι, με τους περισσότερους να πεθαίνουν από την άγρια εκμετάλλευση, και τα εδάφη και τα ζώα τους κατάσχονταν και δίνονταν σε γερμανούς εποίκους, οι οποίοι ενθαρρύνονταν να εγκατασταθούν στη χώρα. Η γενοκτονία εντάθηκε μετά την εξέγερση των δύο φυλών το 1904, όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή πέθαναν από λιμό που προκάλεσαν οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Απορρίπτει τις αξιώσεις για αποζημίωση το Βερολίνο

Γερμανοί αξιωματικοί, υπεύθυνοι για την γενοκτονία του 1904 (Πηγή: wikipedia)


Ο ομοσπονδιακός πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ αναμένεται να ζητήσει συγγνώμη σε ειδική τελετή στο κοινοβούλιο της Ναμίμπιας. Το ποσό που προσφέρει η Γερμανία θα χρησιμοποιηθεί για να γίνουν έργα σε περιοχές όπου ζουν μέλη των φυλών Χερέρο και Νάμα.

Ωστόσο, η γερμανική κυβέρνηση τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι το γεγονός πως αναγνωρίζει πλέον πως διαπράχθηκε γενοκτονία και δημιουργεί ταμείο για τη χορήγηση αναπτυξιακής βοήθειας δεν σημαίνει ότι θα δεχθεί να διατυπωθούν αξιώσεις για τη χορήγηση αποζημιώσεων, φοβούμενη ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε δεδικασμένο και για πολλές άλλες περιπτώσεις, όπου καλείται να πληρώσει για τα αμέτρητα εγκλήματα (και) του γερμανικού καπιταλισμού σε βάρος λαών σε όλο τον κόσμο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι διαπραγματεύσεις είχαν για καιρό περιέλθει σε αδιέξοδο, όπως επίσης και το ποσό που θα πρόσφερε το Βερολίνο για τα χρόνια της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ο πρόεδρος της Ναμίμπια, ο Χάγκε Γκάινγκομπ είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του το 2020 για το γεγονός πως παρότι η γερμανική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει να ζητήσει «άνευ όρων συγγνώμη» από τον λαό και την κυβέρνηση της χώρας, δεν ήθελε επ’ ουδενί να χρησιμοποιηθεί ο όρος «αποζημιώσεις».

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, dpa, AFP)

902.gr: ΓΕΡΜΑΝΙΑ Σχέσεις ειδικής μονάδας του στρατού με την ακροδεξιά παρουσιάζουν δημοσιεύματα

πηγή: 902.gr 

ΚΟΣΜΟΣ

Παρασκευή 26/03/2021 - 13:28

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Σχέσεις ειδικής μονάδας του στρατού με την ακροδεξιά παρουσιάζουν δημοσιεύματα

• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 

Στρατιώτες του γερμανικού στρατού

Πηγή: Associated Press

Στο προσκήνιο για πιθανές σχέσεις με ακροδεξιές οργανώσεις έχει βρεθεί η μονάδα ειδικών δυνάμεων του γερμανικού στρατού KSK, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Deutche Welle».

Η μονάδα που συγκροτήθηκε το 1996 και συμμετείχε με αποστολές τόσο στη Γιουγκοσλαβία όσο και το Αφγανιστάν εμπλέκεται με διάφορα περιστατικά, σύμφωνα με το δημοσίευμα, σε σκάνδαλα που υποδεικνύουν διασυνδέσεις με την ακροδεξιά, αλλά και δράση φασιστοειδών στους κόλπους της.

Το 2007 ο επικεφαλής της KSK Ντάνιελ Κ. απομάκρυνε αντισυνταγματάρχη, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει δημόσια παράνομη τη δράση των γερμανικών ειδικών δυνάμεων στην Γιουγκοσλαβία το 1999 αλλά και «προδοσία της ειρήνης» την επιχείρηση στο Αφγανιστάν. Δώδεκα χρόνια αργότερα απομακρύνθηκε όμως ο ίδιος ο Ντάνιελ Κ. για διασυνδέσεις με το ακροδεξιό κίνημα των Ταυτοτικών.

Το 2015 ένας άλλος κομάντο με το ψευδώνυμο «Hannibal» αποκαλύφθηκε ότι είχε αρχίσει να δημιουργεί ακροδεξιό δίκτυο εντός της μονάδας. Σε έρευνες της αστυνομίας το 2017 εντοπίστηκαν στο σπίτι του χειροβομβίδες καπνού και πυρομαχικά. Καταδικάστηκε σε πρόστιμο για παράνομη κατοχή εκρηκτικών υλών και παύθηκε από τον γερμανικό στρατό.

Το 2017 σε αποχαιρετιστήριο πάρτι με μέλη της KSK ακούγονταν ακροδεξιά τραγούδια που συνοδεύονταν από ναζιστικούς χαιρετισμούς. Ο πρώην επικεφαλής του συγκεκριμένου τάγματος συνελήφθη για χρήση ναζιστικών συμβόλων, αλλά αφέθηκε ελεύθερος. Μέχρι και το 2020 σε αντίστοιχες εφόδους αστυνομικοί εντόπισαν πυρομαχικά, χειροβομβίδες και ναζιστικά αντικείμενα στο σπίτι άλλου στρατιώτη της KSK.

Τα γεγονότα επιβεβαιώνει η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Άνεγκρετ Κραμπ Κάρενμπαουερ κάνοντας λόγο για «νέα διάσταση δεξιού εξτρεμισμού», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να διαλυθεί η μονάδα.

Αρχείο σκλάβων-εργατών καταναγκαστικής εργασίας στην Γερμανία από κατακτημένα κράτη στην διάρκεια του Β ΠΠ 1939-1945. Interview archive "Forced Labor 1939-1945" - Zwangsarbeit Archive

The interview archive "Forced Labor 1939-1945"

An Interview Archive for Education and Research. The interview archive "Forced Labor 1939-1945" commemorates the over twenty million people who were forced to work for Nazi Germany.
Nearly 600 former forced laborers from 26 countries tell their life stories in detailed audio and video interviews. There are also transcripts, translations, photos and short biographies.
The archive is accessible online after registration and is available in German, English and Russian.

902.gr: ΣΥΝΟΡΑ ΑΥΣΤΡΙΑΣ-ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Μεγάλη ποσότητα οπλισμού προοριζόταν για ακροδεξιά οργάνωση

902.gr

ΚΟΣΜΟΣ

Σάββατο 12/12/2020 - 17:56

ΣΥΝΟΡΑ ΑΥΣΤΡΙΑΣ-ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Μεγάλη ποσότητα οπλισμού προοριζόταν για ακροδεξιά οργάνωση

Πηγή: Associated Press

Βαρύς εξοπλισμός που προοριζόταν για ακροδεξιά πολιτοφυλακή στη Γερμανία κατασχέθηκε από την αυστριακή αστυνομία αυτή την εβδομάδα σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών της χώρας, Καρλ Νεχάμερ.

Τα ακριβή στοιχεία μιλούν για 76 ημιαυτόματα και αυτόματα όπλα, 14 περίστροφα, περισσότερα από 100.000 φυσίγγια διαφορετικού διαμετρήματος, έξι χειροβομβίδες και διάφορα είδη εκρηκτικών. Ακόμη συνελήφθησαν πέντε άνθρωποι στην Αυστρία, μεταξύ των οποίων και ένας 53χρονος, γνωστός στις αρχές για την ακροδεξιά δράση του. Δύο άνθρωποι τέθηκαν υπό κράτηση στο νότιο κρατίδιο της Γερμανίας, τη Βαυαρία, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή Μίχαελ Νίμρα, ενώ οι έρευνες έχουν εξαπλωθεί και στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της αστυνομίας της Βιέννης Γκέρχαρντ Πουέρστλ, η ποσότητα των όπλων που κατασχέθηκε είναι η μεγαλύτερη στην Αυστρία τις τελευταίες δεκαετίες,  κάτι που ενδεχομένως αποδεικνύει μια κινητικότητα σε τέτοιου είδους μορφώματα. Πάντως σε συνέντευξη Τύπου ο Νεχάμερ μίλησε για τους στενούς δεσμούς της νεοναζιστικής κοινότητας στη Γερμανία με εκείνης στην Αυστρία.

Επιπλέον η έρευνα έφερε στο φως ένα οργανωμένο δίκτυο αγοράς όπλων από τους συγκεκριμένους ακροδεξιούς (δεν έχει διευκρινιστεί ποια ομάδα ακριβώς είναι) μέσω εσόδων που προέκυπταν από λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Γι' αυτό και στο πλαίσιο των ερευνών κατασχέθηκαν διάφορα είδη ουσιών σε Αυστρία και Γερμανία, ανάμεσά τους αμφεταμίνη, κοκαΐνη και μικρές ποσότητες ηρωίνης.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Άουσβιτς-Μπίρκεναου γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης αιχμαλώτων πολέμου και πολιτών από την κατεχόμενη Πολωνία-ΕΣΣΔ-Τσεχοσλοβακία-Γιουγκοσλαβία-Ελλάδα-δυτική Ευρώπη, Κομμουνιστών, Αντιστασιακών, Εβραίων, Αθιγγάνων,

 Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)

Τύπος	Στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης
Άλλες ονομασίες	Μπίρκεναου
Χώρα	Γερμανία - σημερινή Πολωνία
Πόλη	Όσβιετσιμ
Διαχειριστές	Σουτσστάφφελ (Ες-Ες)
Διοικητής	Ρούντολφ Ες
Αρχική χρήση	Στρατόπεδο
Περίοδος λειτουργίας	Μάιος 1940 – Ιανουάριος 1945
Τρόφιμοι	Εβραίοι, Πολωνοί, Ρομά, Σοβιετικοί Στρατιώτες
Αξιοσημείωτοι τρόφιμοι	Βίκτωρ Φρανκλ, Πρίμο Λέβι, Ρούντολφ Βρμπα, Μαξιμίλιαν Κολμπ, Βίτολντ Πιλέτσκι, Elie Wiesel
Μέθοδοι εξόντωσης	Θάλαμοι αερίων, θανατηφόρα πειράματα
Αριθμός νεκρών	1,1 εκατομμύρια (εκτίμηση)
Απελευθερώθηκε από	Σοβιετική Ένωση, 27 Ιανουαρίου, 1945
Ιστότοπος	Μουσείο Άουσβιτς-Μπίρκεναου

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς (γερμ. Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau) ήταν ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας. Τα ερείπια του στρατοπέδου βρίσκονται περίπου 60 χλμ. δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ (γερμ. Auschwitz). Από το 1979 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Λόγω της τοποθεσίας κοντά στη βιομηχανική περιοχή της Σιλεσίας, ο Χάινριχ Χίμλερ διέταξε τον Ιούνιο του 1940 να χτιστεί στο Άουσβιτς το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 τ.χλμ. Αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν:

• Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος. Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως Πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.
• Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά.
• Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο για το εργοστάσιο παραγωγής συνθετικού καουτσούκ της IG Farben (γνωστό ως «Μπούνα»).

Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Κυκλώνας Β σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.

Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος, θύματα του οποίου υπήρξαν περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Αρνητές του ολοκαυτώματος προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους επισημαίνοντας την εκδοχή των τεσσάρων εκατομμυρίων, που εμφανιζόταν παλαιότερα κυρίως σε ανατολικοευρωπαίους ιστορικούς, και, υπονοώντας ότι οι αριθμοί, αφού αλλάζουν συνεχώς, είναι προϊόν προπαγάνδας.

Αριθμός θυμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου του Στρατοπέδου [1] καταγράφονται το πλήθος και οι κατηγορίες των εξής καταγεγραμμένων θυμάτων αυτού του στρατοπέδου, με τα αντίστοιχα διακριτικά σήματα με τα οποία τους χαρακτήριζαν οι Ναζιστές:

• Εβραίοι (δύο τρίγωνα που σχηματίζουν εξάκτινο αστέρι, σε συνδυασμό με την κατηγορία του κρατουμένου): Από το 1943 και έπειτα αποτελούσαν την πιο πολυάριθμη ομάδα κρατουμένων. Συνολικά 1.100.000 Εβραίοι εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς μεταξύ των ετών 1940-1945. Περίπου 960.000 θανατώθηκαν εκεί (από τους οποίους 865.000 σε θαλάμους αερίων αμέσως κατά την άφιξή τους και περίπου 95.000 από τις 200.000 Εβραίων που ήταν καταγεγραμμένοι ως κρατούμενοι). Υπολογίζεται ότι περίπου 55.000 Έλληνες Εβραίοι εκτοπίστηκαν με προορισμό αυτό το στρατόπεδο. Ο διοικητής του Άουσβιτς, Ρούντολφ Ες, ομολόγησε ότι δολοφόνησε περίπου 40.000 Ουγγρο-εβραίους κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού του 1944^[4].

• Πολιτικοί κρατούμενοι (κόκκινο τρίγωνο): Στην πλειονότητά τους ήταν Πολωνοί που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια ενεργειών καταστολής ή λόγω της συμμετοχής τους σε αντιστασιακά κινήματα. Ο αριθμός τους ανέρχεται στους 160.000 περίπου.

• Πολωνοί ("P" πάνω σε κόκκινο τρίγωνο): Ήταν η πολυπληθέστερη ομάδα μη Εβραίων κρατουμένων. Περίπου 140-150.000 Πολωνοί εκτοπίστηκαν σε αυτό το στρατόπεδο. Οι μισοί από αυτούς, περίπου 70-75.000 άτομα, εξοντώθηκαν είτε με εκτελέσεις είτε πέθαναν από την πείνα ή τις ασθένειες.

• Αθίγγανοι και κοινωνικά απροσάρμοστοι (μαύρο τρίγωνο): Περίπου 23.000 Αθίγγανοι βρήκαν το θάνατο εκεί, η πλειονότητά τους μέσω αποτέφρωσης. Επίσης, υπήρχε ένας μικρός αριθμός ιεροδούλων.

• Αιχμάλωτοι πολέμου: Αφορά κυρίως σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου. Περίπου 15.000 άτομα εκτοπίστηκαν εκεί και όλοι τους σχεδόν εξοντώθηκαν.

• Άλλες εθνικές ομάδες: Υπολογίζεται ότι πάνω από 10.000 κρατούμενοι προέρχονταν από διάφορες άλλες εθνικές ομάδες, Τσέχοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σλοβένοι, κ.α.

• Σωφρονιστικοί κρατούμενοι (σημάδι "EH" (Erziehungshäftling)): Υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου 11.000 κρατούμενοι εξαιτίας διαφόρων παραπτωμάτων.

• Ποινικοί κρατούμενοι (πράσινο τρίγωνο): Αυτή η κατηγορία περιλάμβανε λίγες εκατοντάδες κρατουμένων.

• Μάρτυρες του Ιεχωβά (μωβ τρίγωνο): Φυλακίζονταν λόγω της συμπεριφοράς και της στάσης τους, που ήταν αποτέλεσμα των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους. Υπήρχαν τουλάχιστον 138 καταγεγραμμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Υπήρχαν επίσης 249 κρατούμενοι που είχαν καταχωρηθεί σε άλλες κατηγορίες, αν και ήταν γνωστό ότι ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά.

• Ομοφυλόφιλοι (ροζ τρίγωνο): Τουλάχιστον μερικές δεκάδες ομοφυλόφιλων φυλακίστηκαν και καταγράφηκαν σε αυτή την κατηγορία.

Ο Franciszek Piper αναφέρεται στη μελέτη του Die Zahl der Opfer von Auschwitz (ελλ. Ο αριθμός των θυμάτων του Άουσβιτς) βάσει έρευνας και πηγών που συγκεντρώθηκαν στο διάστημα 1945-1990 σε 1.100.000 νεκρούς στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου.

Ο Jean-Claude Pressac αναφέρεται στο βιβλίο του Les Crématoires d' Auschwitz (ελλ. Τα κρεματόρια του Άουσβιτς) στην δολοφονία μέχρι και 711.000 ανθρώπων. Συνυπολογίζει εδώ τους 470.000-550.000 Εβραίους, οι οποίοι εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς, όπου χάθηκαν τα ίχνη τους, 126.000 κρατούμενους οι οποίοι υπάρχουν καταγεγραμμένοι στα αρχεία, 15.000 σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου όπως και 20.000 νεκρούς διάφορων μειονοτήτων (όπως π.χ. "Τσιγγάνοι"). Ο Pressac τονίζει ότι οι αριθμοί αυτοί βασίζονται στην σύγχρονη έρευνα (1995) και ίσως θα πρέπει, βάσει κατοπινής έρευνας, να διορθωθούν. Πράγματι, ο αριθμός των Ούγγρων Εβραίων που εκτοπίστηκαν το 1944 ήταν μεγαλύτερος από ότι ανέφερε ο Pressac και στο μεταξύ έχει διορθωθεί.

Το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου είναι το στρατόπεδο εξόντωσης, το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν με το όνομα "Άουσβιτς". Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κρατήθηκαν φυλακισμένοι εδώ σε άθλιες συνθήκες και περισσότεροι από 1,1 (έως 1,5 περίπου) εκατομμύρια δολοφονήθηκαν^[2].

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1941 ο διοικητής του Άουσβιτς Ι Ρούντολφ Ες (Rudolf Höß), ο οποίος συχνά ταυτίζεται λαθεμένα με τον πολιτικό Ρούντολφ Ες (Rudolf Heß), δέχτηκε τη διαταγή να χτίσει στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για 100.000 σοβιετικούς αιχμάλωτους στην περιοχή του Άουσβιτς. Το κατοπινό στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, δημιουργήθηκε κοντά στο πολωνικό χωριό Μπρζεζίνκα (γερμ. Birkenau), σε απόσταση 1.200 μέτρων από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς Ι. Κατά την οικοδόμηση του Άουσβιτς ΙΙ οι ναζιστές ανάγκασαν τους κατοίκους της Μπρζεζίνκα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ οι αιχμάλωτοι του Άουσβιτς Ι τα γκρέμισαν για να χρησιμοποιήσουν τα οικοδομικά υλικά στο νέο στρατόπεδο.

Το Άουσβιτς ΙΙ είχε διαστάσεις 2 επί 2,5 χμ και ήταν διαιρεμένο σε διάφορα τμήματα, τα οποία επίσης χωρίζονταν σε τομείς. Οι τομείς αυτοί, όπως και ολόκληρο το στρατόπεδο, περιφράχτηκαν με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα.

Ενώ αρχικά προοριζόταν να γίνει στρατόπεδο εργασίας για αιχμαλώτους πολέμου και φυλακισμένους των SS, το Άουσβιτς ΙΙ άλλαξε λειτουργία μετά από λίγους μόνο μήνες. Την άνοιξη του 1942 δολοφονήθηκαν σοβιετικοί πολιτικοί κομισάριοι (στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος αποσπασμένα στον Κόκκινο Στρατό), όπως και ανίκανοι για εργασία φυλακισμένοι με το αέριο Κυκλώνας Β. Οι μητέρες και τα παιδιά τους, που κατά την κρίση των γιατρών του στρατοπέδου δεν μπορούσαν να εργαστούν, δολοφονούνταν επίσης με αέριο αμέσως μετά την άφιξή τους στο στρατόπεδο. Από τον Απρίλιο ή τον Ιούλιο του 1942 και μετά (ο ακριβής χρόνος συζητείται) η πλειονότητα των Εβραίων που έφταναν στο στρατόπεδο θανατώνονταν αμέσως. Η ικανότητά τους για εργασία δεν είχε πλέον ιδιαίτερη σημασία, αφού το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου είχε μετατραπεί από στρατόπεδο εργασίας σε στρατόπεδο εξόντωσης.

Τα περισσότερα θύματα έφθαναν με τραίνο, συχνά μετά από πολυήμερα ταξίδια σε βαγόνια μεταφοράς ζώων. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια καταγεγραμμένο ταξίδι αφορούσε τη μεταφορά αιχμαλώτων από τη Ρόδο και είχε συνολική διάρκεια 17 ημερών. Αφού έφταναν στον σταθμό της πόλης Άουσβιτς, στρατιώτες των SS τους οδηγούσαν στο στρατόπεδο. Το 1944 τοποθετήθηκαν ράγες που οδηγούσαν κατευθείαν στο εσωτερικό του στρατοπέδου (βλ. φωτογραφία). Συχνά οι εκτοπισμένοι μεταφέρονταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων, ενώ άλλες φορές γινόταν προηγουμένως διαλογή από του γιατρούς του στρατοπέδου, βάσει της οποίας χωρίζονταν οι αδύναμοι, γέροι και ασθενείς από τους ικανούς για εργασία. Συνήθως ο περιβόητος Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε (Dr. Josef Mengele) ήταν ο υπεύθυνος στις διαλογές αυτές.

Κρεβάτια κρατούμενων στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, 2001

Στην πύλη του στρατοπέδου Ι παραμένει αναρτημένη η επιγραφή "ARBEIT MACHT FREI", δηλαδή "Η εργασία απελευθερώνει".

Οι κρατούμενοι που επιβίωναν της διαλογής εργάζονταν έπειτα στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις που συνόρευαν με το στρατόπεδο ή σε παραρτήματα του Στρατοπέδου. Χρησιμοποιούνταν κυρίως για την παραγωγή συνθετικής βενζίνης ή συνθετικού ελαστικού (αποκαλούμενου Buna) για την εταιρεία IG Farben. Άλλες γερμανικές εταιρίες, όπως η Krupp, διατηρούσαν επίσης βιομηχανικές εγκαταστάσεις κοντά στο στρατόπεδο. Ο τρόπος αυτός της καταναγκαστικής εργασίας αποτελούσε για τα SS μια καλή ευκαιρία να αποκομίσει κέρδη σε βάρος των φυλακισμένων. Παράλληλα, στρατιώτες της SS, αλλά και υπάλληλοι των γερμανικών επιχειρήσεων, κακομεταχειρίζονταν αυθαίρετα τους εργαζόμενους, πολλοί από τους οποίους τελικά πέθαιναν εξαντλημένοι από την εργασία.

Ένα μέρος του στρατοπέδου ήταν ξεχωριστό στρατόπεδο γυναικών. Σε άλλο μέρος (με την ονομασία "Kanada") γινόταν η ταξινόμηση και συλλογή της περιουσίας των δολοφονημένων φυλακισμένων, για να παραδοθεί κατόπιν στην γερμανική κυβέρνηση. Πολλοί γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες της SS, ωστόσο, έκλεβαν και κατακρατούσαν αντικείμενα από την αποθήκη.

Στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου υπήρχαν σε έξι κτίρια - θάλαμοι αερίων, οι οποίοι δεν λειτουργούσαν όλοι συγχρόνως. Μέχρι το καλοκαίρι του 1943 χτίστηκαν και ενεργοποιήθηκαν τέσσερα κρεματόρια, τα οποία διέθεταν θαλάμους αερίων έκτασης 100 τ.μ. και άνω. Τέσσερις εταιρίες είχαν αναλάβει την οικοδόμηση των κρεματορίων. Οι αποτεφρωτήρες σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από την εταιρία J. A. Topf und Söhne, η οποία φρόντιζε και την συντήρησή τους.

Μετά την εισβολή της Βέρμαχτ στην Ουγγαρία τον Μάρτιο 1944 εκτοπίστηκαν μεταξύ Μάιου και Ιουλίου του ίδιου έτους 440.000 Ούγγροι Εβραίοι στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου. Οι ικανοί για εργασία μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, ενώ περίπου 250.000 δολοφονήθηκαν. Παρόλο που τα κρεματόρια δούλευαν αδιάκοπα, ήταν αδύνατο να αποτεφρωθούν τόσα πτώματα σε σύντομο χρόνο. Για τον λόγο αυτό, τα πτώματα των θυμάτων καίγονταν και σε ανοιχτό χώρο.

Στις 7 Οκτωβρίου 1944 οι κρατούμενοι του Ειδικού Αποσπάσματος (Sonderkommando, Εβραίοι κρατούμενοι που δούλευαν τα κρεματόρια και κρατούνταν χωρισμένοι από τους υπόλοιπους) επαναστάτησαν. Γυναίκες κρατούμενες κατάφεραν να μεταφέρουν κρυφά εκρηκτική ύλη από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις στο στρατόπεδο, με την οποία ανατίναξαν ένα μέρος του Κρεματορίου 4. Στη συνέχεια οι φυλακισμένοι επιχείρησαν μαζική διαφυγή, αλλά οι 250 δραπέτες τελικά συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.

Απόπειρες απόδρασης

Συνολικά περίπου 700 φυλακισμένοι προσπάθησαν να δραπετεύσουν από το Άουσβιτς και περίπου 300 τα κατάφεραν. Όσοι δραπέτες συλλαμβάνονταν από την SS αφήνονταν, συνήθως, να πεθάνουν από την πείνα. Άλλες φορές τιμωρούνταν συγγενείς ή και άλλοι, επιλεγμένοι στην τύχη, κρατούμενοι στη θέση τους.

Πορείες θανάτου και απελευθέρωση

Κύριο λήμμα: Πορείες θανάτου

Εν μέρει τα κρεματόρια και οι θάλαμοι αερίων γκρεμίστηκαν ήδη τον Νοέμβριο του 1944. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και, βάσει νεότερων μελετών, προορίζονταν να εγκατασταθούν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν-Γκούζεν, το οποίο οι εθνικοσοσιαλιστές τότε ακόμη πίστευαν ότι δεν θα πέσει στα χέρια των Συμμάχων. Το τελευταίο κρεματόριο του Άουσβιτς το ανατίναξαν λίγο πριν από την απελευθέρωση του στρατοπέδου απ'τον Κόκκινο Στρατό, τον Ιανουάριο του 1945, για να κρύψουν τα ίχνη των πράξεων τους από τους Σοβιετικούς.

Μεταξύ της 17 και 23 Ιανουαρίου το στρατόπεδο εκκενώθηκε και περίπου 60.000 κρατούμενοι οδηγήθηκαν σε πορείες θανάτου προς τη δύση. Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς παρέμειναν συνολικά κοντά στους 7.500 φυλακισμένους, οι οποίοι λόγω ασθένειας και αδυναμίας ήταν αδύνατο να ακολουθήσουν την πορεία. Περισσότεροι από 300 τουφεκίστηκαν άμεσα, ενώ η προγραμματισμένη εξόντωση των υπόλοιπων αποτράπηκε μονάχα λόγω της ταχείας προέλασης του Κόκκινου Στρατού στην ανατολή.

Ως πρώτο των κυρίων στρατοπέδων απελευθερώθηκε το Άουσβιτς Ι Μόνοβιτς το μεσημέρι της 27 Ιανουαρίου 1945, από την 60ή Στρατιά του Κόκκινου Στρατού, επικεφαλής της οποίας ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν. Στις επόμενες μέρες πέθαναν περίπου 200 από τους επιζώντες του Άουσβιτς από τις συνέπειες της κακομεταχείρισής τους από τους εθνικοσοσιαλιστές, παρόλο που υπήρξε ιατρική βοήθεια από πλευράς των Απελευθερωτών.

Δράστες

Οι διοικητές

Τα στρατόπεδα του Άουσβιτς βρίσκονταν, όπως όλα τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εθνικοσοσιαλιστών, υπό τη διεύθυνση των SS του Χάινριχ Χίμλερ. Η μαζική δολοφονία οργανώθηκε κυρίως από τον Άντολφ Άιχμαν. Το διοικητικό κέντρο του συγκροτήματος Άουσβιτς βρισκόταν στο αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς Ι. Από το 1943 το στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου απέκτησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ξεχωριστούς διοικητές.

• Ρούντολφ Ες, (Μάιος 1940 - Νοέμβριος 1943), επέστρεψε για την εξόντωση των Ούγγρων Εβραίων στο Άουσβιτς για το διάστημα Μαΐου – Ιουλίου 1944.
• Φρίντριχ Χαρτγιενστάιν, (Νοέμβριος 1943 - 15 Μαΐου 1944)
• Γιόζεφ Κράμερ, (Μάιος 1944 - Δεκέμβριος 1944)
• Ρίχαρντ Μπαιρ, (από Μάιο 1944 του Άουσβιτς Ι, από Δεκέμβριο 1944 μέχρι Ιανουάριο 1945 και του Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου)

Ο Ρούντολφ Ες απαγχονίστηκε το 1947 μπροστά στην είσοδο του κρεματορίου του Άουσβιτς Ι. Ο Χαρτγιενστάιν καταδικάστηκε σε θάνατο. Πέθανε το 1954 φυλακισμένος στο Παρίσι. Ο Κράμερ εκτελέστηκε το 1945 στο Χάμελν. Ο Μπαιρ πέθανε σε φυλακή της Φρανκφούρτης το 1963, λίγο πριν από την έναρξη της δίκης του.

Περαιτέρω λεπτομέρειες

• Ο Δρ Γιόζεφ Μένγκελε έκανε κυρίως μελέτες και ανορθόδοξα, απάνθρωπα πειράματα πάνω σε δίδυμους και νάνους. Για συγκριτικές αναλύσεις π.χ. των εσωτερικών οργάνων διδύμων τους σκότωνε με ενέσεις φαινόλης.

• Ο Καθηγητής Δρ Καρλ Κλάουμπεργκ πραγματοποίησε, αγνοώντας κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια των θυμάτων του, πειράματα στείρωσης σε γυναίκες κρατούμενες του Άουσβιτς.

• Εκτός από τους 1000 και πλέον άντρες της SS που έδρασαν στο Άουσβιτς, υπήρξαν και 200 περίπου γυναίκες. Μεταξύ αυτών ήταν οι: Μαρία Μάντελ, Γιοχάνα Μπόρμαν, Μάργκοτ Ντρέχσελ, Ίρμα Γκρέζε, Χίλντεγκαρντ Λαίχερτ, Φρειδερίκη Σνάιντερ, Ελίζαμπετ Φόλκενρατ και Έμα Τσίμερ.

• Μετά τον πόλεμο υποβλήθηκε μήνυση κατά των ιδιοκτητών των εταιριών Deutsche Gesellschaft für Schädlingsbekämpfung m.b.H. (Degesch) και Tesch & Stabenow (Testa), οι οποίες προμήθευαν στο Άουσβιτς το εντομοκτόνο Κυκλώνας Β. Η πατέντα του "Κυκλώνα" ανήκε στη φίρμα I G Farben, στην οποία ανήκε και η μονάδα παραγωγής συνθετικού ελαστικού του στρατοπέδου, η οποία διαλύθηκε μετά το τέλος του Πολέμου. Το φάρμακο αυτό είχε χρησιμοποιηθεί στους θαλάμους αερίων για την δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Μετά τον πόλεμο - Μνήμη των θυμάτων

Το 1947 οι Πολωνοί προέβησαν στη Δίκη του Άουσβιτς στο Ανώτατο Εθνικό Δικαστήριο της Πολωνίας (Supreme National Tribunal) στην Κρακοβία.Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις για παραγωγή συνθετικού ελαστικού (Buna-Werke) έγιναν ιδιοκτησία του πολωνικού κράτους και σημείωσαν την αρχή χημικής βιομηχανίας της περιοχής. Τα κοντινά στρατόπεδα συγκεντρώσεως εγκαταλείφθηκαν, μέχρι που η πολωνική κυβέρνηση αποφάσισε να ανοικοδομήσει το Άουσβιτς Ι και να το μετατρέψει σε μουσείο. Επίσης και το Άουσβιτς ΙΙ, με τους ανατιναγμένους θαλάμους αερίων υπάρχει μέχρι και σήμερα. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ανήκει σήμερα στις Τοποθεσίες Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η νομική επεξεργασία από πλευράς της Γερμανίας πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της Δίκης του Άουσβιτς την δεκαετία του 1960. Κατηγορήθηκαν μονάχα 800 από τους 8.000 ανθρώπους που υπηρέτησαν στο Άουσβιτς, και από αυτούς μόνον 40 βρέθηκαν τελικά υπόλογοι ενώπιον γερμανικών δικαστηρίων. Η δίκη αυτή άρχισε το 1963 στη Φρανκφούρτη και ολοκληρώθηκε το 1965.

Από το 1988 πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη μνήμη του Ολοκαυτώματος η "Πορεία των ζωντανών".

Το 1996 καθιερώθηκε στη Γερμανία επίσημα η 27 Ιανουαρίου, ημέρα απελευθέρωσης του Άουσβιτς, ως ημέρα μνήμης των Εβραίων θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού.