γερμανική αστυνομία παραβιάζει εθνική κυριαρχία και συνθήκες σε ελληνικά και γερμανικά αεροδρόμια

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

Η επίσημη απάντηση της γερμανικής αστυνομίας στην καταγγελία μου για τους εξευτελισμούς στους επιβάτες από την Ελλάδα στην γερμανία

Μου έστειλαν πριν ένα μήνα από την γερμανική αστυνομία το παρακάτω κείμενο μετά από την γραπτή καταγγελία που είχα κάνει τον Απρίλιο.Σας το παραθέτω ολόκληρο στα γερμανικά και σας μεταφράζω τα πιο χαρακτηριστικά σημεία. Παραδέχεται επισήμως ότι οι έλεγχοι εξακολουθούν και δεν έχουν σκοπό να τους σταματήσουν όπως ψευδόταν πριν ένα χρόνο ο αρχηγός της γερμ αστυνομίας στην ντοιτσεβελε link


Το κείμενο μεταφρασμένο:
Οι αναφερόμενες στο κείμενο παραπόνων σας και απέναντι στους αστυνομικούς στο αεροδρόμιο της Στουτγκάρδης νομικές εξηγήσεις σύμφωνα τις οποίες, οι αστυνομικοί  έλεγχοι στο αεροδρόμιο της Στουτγκάρδης της γερμανικής ομοσπονδιακής αστυνομίας σε ένα ταξίδι ανάμεσα στην Θεσσ/κη και Στουτ. παραβιάζουν την σύμβαση Σενγκεν και άρα μη επιτρεπτοί, είναι εσφαλμένες
.........
οι επικρινόμενοι από εσάς αστυνομικοί έλεγχοι στο αεροδρόμιο της Στουτ. είναι σύμφωνα με § 22 Abs. 1a BPolG επιτρεπτοί καθότι από την επιβεβαιωμένη γνώση της κατάστασης προκύπτει ότι πτήσεις από την Ελλάδα ακόμη χρησιμοποιούνται για μη επιτρεπτές αφίξεις. Εναπόκειται στην υποχρεούμενη κρίση των εκάστοτε Αστυνομικών της ομοσπονδιακής αστυνομίας να αποφασίσουν, ποια άτομα θα εξεταστούν. Ως εκ τούτου είναι δυνατόν να συμβεί να ελεγχθούν όλοι οι επιβάτες μιας πτήσης.   ......................
Οι προσωρινοί συνοριακοί έλεγχοι σε αεροπορικές συνδέσεις με την Ελλάδα αναστάλθηκαν τον Μάιο του 2018. Οι έλεγχοι των ομοσπονδιακών αστυνομικών στο αεροδρόμιο Στουτ. δεν αποτελούν όπως παρουσιασθηκέ προηγουμένως έναν συνοριακό έλεγχο αλλά ελέγχους σύμφωνα με  § 22 Abs. 1a BPolG και άρα επιτρεπτοί. ...(σχόλιο μου, εδώ πρόκειται για κανονική κοροϊδία αφού βαπτίζει τον ίδιο ακριβώς έλεγχο με διαφορετικά ονόματα και το θεωρεί αυτό δικαιολογία)
..........
Οι αναφερόμενες από εσάς εκφράσεις των αστυνομικών ότι οι έλεγχοι γίνονται λόγω μεταναστευτικής κρίσης γίνανε λόγω του ότι από την επιβεβαιωμένη γνώση της κατάστασης προκύπτει ότι  χρησιμοποιούνται για μη επιτρεπτές αφίξεις. Λάθος και ανάρμοστες θα ήταν η έκφραση ότι οι έλεγχοι γίνονται λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στους ελληνικούς συνοριακούς ελέγχους.Υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια μια στενή και έμπιστη συνεργασία της ομοσπονδιακής αστυνομίας με τους ¨Έλληνες υπευθύνους των συνοριακών ελέγχων. Ως εκ τούτου επιθυμώ για αυτήν την έκφραση να ζητήσω συγγνώμη. 
................
Έχει να κάνει με την αναγνωσιμότητα του ελλην. διαβατηρίου σε σύγκριση με την ελλην. ταυτότητα. Η ελλην. ταυτότητα γράφεται με το χέρι, δεν διαβάζεται με μηχανογράφηση και επιπλέον είναι γραμμένη σε κυριλλική γραφή.
...............
Θέλω να σας συμβουλέψω με βάση αυτά ότι η γερμαν. αστυνομία στο αεροδρόμιο Στουτ. και στο μέλλον θα διεξαγάγει ανάλογους ελέγχους στις πτήσεις που χρησιμοποιείτε, καθότι από την επιβεβαιωμένη γνώση της κατάστασης προκύπτει ότι πτήσεις από την Ελλάδα ακόμη χρησιμοποιούνται για μη επιτρεπτές αφίξεις και αυτό προβλέπει η αρχή δημοσίας ασφάλειας. Ακόμη κι εάν οι έλγχοι για σας μη ευχάριστοι είναι, να σας προτρέπω, τα αστυνομικά μέτρα να μην τα τραβάτε σε μάκρος με το να τις θέτετε συνεχώς εν αμφιβόλω. 

Το πρωτότυπο:
Ihre Beschwerde vom 25.04.2019 bezüglich der Durchführung „verdachtsunabhängiger Kontrol-
len“ im Flugverkehr von Thessaloniki nach Stuttgart am 25.11.2018 und 05.01.2019 wurde mir

durch das Bundespolizeipräsidium Potsdam zuständigkeitshalber mit der Bitte um Beantwortung

zugeleitet. Nach eingehender Prüfung des sehr ausführlich von Ihnen geschilderten Sachverhal-
tes teile ich Ihnen hierzu Folgendes mit:

Die in Ihrem Beschwerdeschreiben und mehrfach gegenüber den Beamten der Bundespolizei
am Flughafen Stuttgart geäußerte Rechtsauffassung, die am Flughafen Stuttgart erfolgenden
Kontrollmaßnahmen der Bundespolizei im Bereich des Flugverkehrs zwischen Thessaloniki und

Stuttgart würden den Schengener Grenzkodex brechen und seien daher unzulässig, ist unzu-
treffend.

Zwar können die Binnengrenzen zwischen zwei Schengen-Mitgliedstaaten, hierzu gehören auch

die Flughäfen der Mitgliedstaaten für Binnenflüge, nach Maßgabe des Artikels 22 des Schenge-
ner Grenzkodex (SGK) unabhängig von der Staatsangehörigkeit der betreffenden Person ohne
Personenkontrollen, gemeint sind Grenzkontrollen, überschritten werden. Dies bedeutet aller-
dings nicht, dass die zuständigen Behörden des jeweiligen Mitgliedstaates keinerlei Personen-
kontrollen mehr durchführen dürfen. Nach Art. 23 SGK berührt das Ausbleiben der Grenzkon-
trollen an den Binnengrenzen nicht die Ausübung der polizeilichen Befugnisse durch die zustän-
digen Behörden der Mitgliedstaaten nach Maßgabe des nationalen Rechts, sofern die Ausübung

solcher Befugnisse nicht die gleiche Wirkung wie Grenzübertrittskontrollen hat.
Die Zulässigkeit der Kontrolle von aus Schengen-Mitgliedstaaten ankommenden Passagieren
an deutschen Flughäfen durch die Bundespolizei ergibt sich insofern aus Artikel 23 des SGK in
Verbindung mit dem Bundespolizeigesetz (BPolG). Die Sichtung der Dokumente und Befragung
der Passagiere erfolgt auf der Grundlage des § 22 Abs. 1a BPolG. Nach dieser Vorschrift kann

die Bundespolizei zur Verhinderung oder Unterbindung unerlaubter Einreise in das Bundesge-
biet in Zügen und auf dem Gebiet der Bahnanlagen der Eisenbahnen des Bundes (§ 3), soweit

auf Grund von Lageerkenntnissen oder grenzpolizeilicher Erfahrung anzunehmen ist, dass diese
zur unerlaubten Einreise genutzt werden, sowie in einer dem Luftverkehr dienenden Anlage oder
Einrichtung eines Verkehrsflughafens (§ 4) mit grenzüberschreitendem Verkehr jede Person

kurzzeitig anhalten, befragen und verlangen, dass mitgeführte Ausweispapiere oder Grenzüber-
trittspapiere zur Prüfung ausgehändigt werden, sowie mitgeführte Sachen in Augenschein neh-
men.

Die von Ihnen bemängelten Kontrollen am Flughafen Stuttgart sind nach § 22 Abs. 1a BPolG

zulässig, weil auf Grund belegbarer Lageerkenntnisse anzunehmen ist, dass Flüge aus Grie-
chenland auch weiterhin zur unerlaubten Einreise genutzt werden. Es obliegt dem pflichtgemä-
ßem Ermessen der eingesetzten Beamten der Bundespolizei, zu entscheiden, welche Personen

einer entsprechenden Kontrolle unterzogen werden. Daher kann es auch vorkommen, dass alle

Passagiere eines Fluges befragt werden. Die von Ihnen kritisierten Maßnahmen (Personenkon-
trolle, einfache Befragung) am Flughafen Stuttgart entfalten auch nicht die Wirkung von Grenz-
kontrollen, da sie sowohl von Umfang als auch Intensität sehr deutlich hinter Grenzkontrollen

nach Art. 8 SGK zurückbleiben. Die vorübergehend im Binnenflugverkehr mit Griechenland ein-
geführten Grenzkontrollen wurden im Mai 2018 eingestellt. Die von den Beamten der Bundes-
polizei am Flughafen Stuttgart getroffenen Maßnahmen sind, wie vorstehend dargelegt, keine

Grenzkontrollen, sondern solche auf der Grundlage des § 22 Abs. 1a BPolG und daher zulässig.
Ich erlaube mir in diesem Zusammenhang den Hinweis, dass auch Binnenflüge aus anderen

Schengen-Mitgliedstaaten entsprechenden Maßnahmen unterzogen werden, soweit die vorste-
hend geschilderten Voraussetzungen vorliegen.

Dass Sie dies bereits zwei Mal getroffen hat, ist zwar für Sie nachvollziehbar unangenehm,
jedoch rechtlich zulässig.

SEITE 3 VON 4
Die von Ihnen erwähnte Aussage des Beamten, dass die Kontrollen anlässlich der
Migrationskrise durchgeführt werden, ist dahingehend gemeint, dass sie deswegen erfolgen, weil
auf Grund von konkreten Lageerkenntnissen anzunehmen ist, dass diese zur unerlaubten
Einreise genutzt werden. Falsch und unangemessen wäre jedoch die Aussage, dass die
Kontrollen aufgrund des fehlenden Vertrauens zu den griechischen Grenzbehörden durchgeführt
werden. Es besteht seit vielen Jahren eine enge und vertrauensvolle Zusammenarbeit der
Bundespolizei mit den griechischen Grenzbehörden. Insofern möchte ich mich für diese Aussage
entschuldigen.
Darüber hinaus gaben die Beamten auf Nachfrage an, dass sich die von Ihnen angesprochenen
Unterhaltung unter den Beamten und deren Lachen am 25.11.2018 sich nicht auf das Gespräch
mit Ihnen bezogen habe, sondern sie sich bereits einem anderen Thema gewidmet hätten. Sie
bestreiten, abfällige Äußerungen Ihnen gegenüber getätigt zu haben. Ich habe alle beteiligten

Beamten nochmals eingehend zu Ihren Vorwürfen befragt. Der anwesende Vorgesetzte der Be-
amten konnte glaubwürdig darlegen, dass kein beteiligter Beamter der Bundespolizei Sie aus-
gelacht bzw. Glossen über Sie gerissen hat. Man habe Ihnen im Verlaufe des Gespräches mehr-
mals versucht, die Rechtsgrundlage und den Zweck der Kontrolle zu erläutern. Auch die beiden

kontrollierenden Beamten haben sich in keiner Weise über Sie lustig gemacht. Der ganze Kon-
trollprozess sei ruhig und sachlich verlaufen. Jedoch hätten Sie sich unzufrieden mit der Kon-
trollsituation und den erläuterten Rechtsgrundlagen gezeigt, was zu einer dann angespannten

Gesprächsatmosphäre geführt habe.
Die Äußerungen über einen „guten Pass“, bezogen sich nicht auf Ihre Person, sondern auf das
vorgelegte Reisedokument. Es ging dabei um die gute Lesbarkeit des griechischen Reisepasses
im Vergleich zum griechischen Personalausweis. Letzterer wird handschriftlich ausgefüllt, ist
nicht maschinenlesbar und zudem in kyrillischer Schrift ausgestellt. Der Reisepass ist dagegen
maschinenlesbar und wird maschinell ausgestellt, so dass er sich in der Kontrollsituation als

Dokument darstellt, das sehr gut zu handhaben ist. Es ist bedauerlich, dass bei Ihnen der Ein-
druck entstanden ist, Sie seien zu Unrecht kontrolliert oder durch die Beamten der Bundespolizei

nicht respektvoll behandelt worden. Jedoch kann ich nach Überprüfung des Sachverhaltes nicht
erkennen, dass die beteiligten Beamten sich abfällig oder beleidigend verhalten haben.
Ich möchte Sie in diesem Zusammenhang darauf hinweisen, dass die Bundespolizei am
Flughafen Stuttgart aufgrund der oben genannten Erkenntnislage zu unerlaubten Einreisen im
Binnenflugverkehr aus Griechenland auch zukünftig entsprechende Kontrollen auf den von Ihnen

SEITE 4 VON 4 frequentierten Flugrouten von Griechenland nach Deutschland durchführen wird, da dies aus
Gründen der öffentlichen Sicherheit erforderlich ist.
Auch wenn die Kontrollen für Sie unangenehm sein mögen, so bitte ich Sie dennoch, die
entsprechenden polizeilichen Maßnahmen nicht dadurch in die Länge zu ziehen, indem Sie
diese kontinuierlich in Frage stellen.
Ich hoffe, dass ich Ihnen die Gründe und Rechtsgrundlage für die Kontrollmaßnahmen am
Flughafen zu Ihrer Zufriedenheit darlegen konnte.
Mit freundlichen Grüßen
In Vertretung

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

Οι Γερμανοί επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος

Πηγή hellasjournal.com

Οι Γερμανοί επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος: Αμνήστευση έναντι …βοήθειας! TOPICS:SiemensΓερμανίαΓερμανικές ΑποζημιώσειςΓερμανική ΚατοχήΓιώργος ΧαρβαλιάςΕλλάδαΜιχάλης ΧριστοφοράκοςΝαζιστική Γερμανία OCTOBER 27, 2019 180 SHARES FacebookTwitterLinkedIn Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ ΜΕΡΟΣ Α΄:  (*Το παρόν άρθρο είναι το πρώτο μιας τετραλογίας που αναδεικνύει την Γερμανική διείσδυση στην μεταπολεμική Ελλάδα από την δεκαετία του 1950 έως τις μέρες μας και την επιτακτική ανάγκη δυναμικής διεκδίκησης των πολεμικών επανορθώσεων.) Δεν νομίζω ότι είναι καθόλου τυχαίο που στη νεότερη ιστορία αυτού του τόπου δεν υπήρξε ποτέ «φιλογερμανικό» πολιτικό κόμμα. Το γεγονός προδίδει  άλλωστε και τα αισθήματα του ελληνικού λαού. Υπήρξαν όμως και υπάρχουν φιλο-γερμανοί πολιτικοί. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι περισσότεροι από δαύτους ανέκυψαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή από τους Ναζί που κατέστρεψε την πατρίδα μας. Παράξενο; Ίσως και όχι αν συνυπολογίσει κανείς την εγγενή οσφυοκαμψία των Ελλήνων πολιτικών τις τελευταίες δεκαετίες που κορυφώθηκε στο διάστημα της μεταπολίτευσης. Η γερμανική διείσδυση έγινε με  μία ιδιότυπη τακτική «μαστιγίου και καρότου», διακρατικού εκβιασμού και ταυτόχρονου εκμαυλισμού κυβερνήσεων και κοινοβουλευτικών ανδρών, από τους Χριστοφοράκους της εποχής. Απώτερος στόχος εκείνης της περιόδου βεβαίως δεν ήταν να… διασφαλιστούν τα χρήματα του Γερμανού φορολογούμενου, αλλά να ξεχαστούν οι εντυπώσεις από τα ναζιστικά εγκλήματα, κυρίως όμως να ακυρωθούν οι συνέπειες τους σε οικονομικό και διεθνές νομικό επίπεδο, ώστε να μη μπορούν να εγερθούν αξιώσεις αποκατάστασης. Δωροδοκώντας ή εκβιάζοντας  πρόσωπα κλειδιά σε κυβερνήσεις και οικονομικές ελίτ χωρών που υπέστησαν καταστροφές από την ναζιστική λαίλαπα οι γερμανικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις κατάφεραν να πετύχουν την συλλογική τους αμνήστευση για να μην μπουν στην ανάγκη να αποκαταστήσουν τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της θηριωδίας τους. Ελάχιστα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου η «κατεστραμμένη» Γερμανία που είχε ξανασταθεί στα πόδια της διαθέτοντας αστείρευτα παραγωγικά αποθέματα, αντάλλασσε δάνεια και πάσης φύσεως «υλικοτεχνική βοήθεια» με ασυλία στους εγκληματίες πολέμου. Οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις με την σειρά τους, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσήμου, είχαν ίσως την πιο ενδοτική στάση απέναντι στις απαράδεκτες γερμανικές απαιτήσεις. Όπως αναφέρει στο εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του ο ερευνητής Δημήτρης Κ. Αποστολόπουλος («Καθημερινή» 26/7/2015): «Η δίωξη Γερμανών, πού ήταν υπεύθυνοι για σκληρά αντίποινα και απάνθρωπα εγκλήματα απέναντι στον ελληνικό λαό κατά τη διάρκεια της Κατοχής αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα κεφάλαια της ιστορίας της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Οι ένοχοι με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν τιμωρήθηκαν για τις πράξεις τους». Ήδη από το 1950 η κυβέρνηση του Κόνραντ Αντενάουερ δεν δίστασε να απαιτήσει ως αντιστάθμισμα για την προοπτική ανάπτυξης των ελληνογερμανικών σχέσεων την αποφυλάκιση ενός διαβόητου Γερμανού Ναζί, του στρατηγού Αντρέ (στρατιωτικός διοικητής Κρήτης), όπως και ενός διαβόητου κατασκόπου, του Αρθουρ Ζάιτς  που είχε καταδικαστεί από ελληνικό στρατοδικείο. Και τα δύο αιτήματα που διατυπώθηκαν επισήμως με επιστολή προς τον τότε αντιπρόεδρο και υπουργό εσωτερικών Γεώργιο Παπανδρέου έγιναν ασμένως δεκτά.(Δημοσθένη Κούκουνα: «Η υπόθεση Μέρτεν», σελ. 20) Το 1952 (με τον νόμο 2058) η ελληνική δικαιοσύνη είχε ήδη στείλει περίπου διακόσιες σχετικές υποθέσεις στις γερμανικές αρχές για περαιτέρω δίωξη, χωρίς ορατό αποτέλεσμα. Τον Δεκέμβριο του 1954 η Αθήνα πρότεινε να παραπέμψει ακόμη 250 υποθέσεις, όμως η Βόννη που ήθελε να κλείσει το ζήτημα άρον-άρον και χωρίς δικές της δικαστικές ενέργειες, απέρριψε την πρόταση με το πρόσχημα ότι θα…επιβάρυνε την γερμανική δικαιοσύνη. Η κατηφόρα συνεχίστηκε όταν λίγα χρόνια αργότερα η κυβέρνηση Καραμανλή δέχτηκε στην ουσία την συλλογική αμνήστευση Γερμανών εγκληματιών πολέμου, ανταλλάσσοντας την, με ένα δάνειο 200 εκατομμυρίων μάρκων και «υλικοτεχνική βοήθεια». Το 1959 η ελληνική κυβέρνηση, υπό το κράτος πανικού από τους εκβιασμούς των Γερμανών, έφερε στη βουλή Νομοθετικό Διάταγμα σύμφωνα με το οποίο αναστελλόταν «αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις τις δικαστηρίου, πάσα διώξις Γερμανών υπηκόων, φερομένων ως εγκληματιών πολέμου». Υπήρξαν τότε απίθανες δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών όπως του υπουργού δικαιοσύνης Κωσταντίνου Καλλία που απέδωσε την εκτρωματική νομοθετική ρύθμιση στην ανάγκη «να παραμεριστούν τα εμπόδια διά την ανάπτυξιν των σχέσεων μας με την Δυτική Γερμανία» ή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου που από το βήμα της βουλής είπε το αμίμητο: «Κατέχομαι υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλαβρύτων, αλλά αι σφαγαί εκεί προεκλήθησαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων»!(Σπύρος Λιναρδάτος «Από τον Εμφύλιο στη Χούντα», τομ Γ΄ 1955-61 σελ. 483) Όμως αυτό που ξεπερνά κάθε φαντασία ήταν το θράσος των Γερμανών Ναζί και ειδικότερα των σφαγεών να επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος σαν μην συμβαίνει τίποτα. Οι ηττημένοι με τον αέρα του νικητή, αλαζόνες και προκλητικοί να κουνούν το δάχτυλο στα θύματα τους. Δυο τέτοιες περιπτώσεις συγκλόνισαν το πανελλήνιο και αντιμετωπίστηκαν ενδοτικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Θεωρώ χρέος να τις υπενθυμίσω γιατί έχουν πολλά κοινά στοιχεία με το σημερινό θράσος του Βερολίνου και την απαίτηση να προστατεύονται οι άνθρωποι τους, όπως ο Χριστοφοράκος Την επόμενη Κυριακή: «Ο Χασάπης της Θεσσαλονίκης» και η συκοφάντηση του Καραμανλή μέσω του «έγκυρου» Σπίγκελ… Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.


Πηγή: Οι Γερμανοί επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος: Αμνήστευση έναντι …βοήθειας! https://hellasjournal.com/2019/10/oi-germanoi-epistrefoyn-ston-topo-toy-egklimatos-amnisteysi-enanti-voitheias/

Οι Γερμανοί επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος: Ο Μέρτεν, το Σπίγκελ, η συκοφάντηση Καραμανλή TOPICS:ΓερμανίαΓερμανοίΚαραμανλήςΜΑΞ ΜΕΡΤΕΝΜΠΡΙΝΕΡΝαζίΣπίγκελ NOVEMBER 3, 2019 82 SHARES FacebookTwitterLinkedIn Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ ΜΕΡΟΣ Β’ (*Το παρόν άρθρο είναι το δεύτερο μιας τετραλογίας που αναδεικνύει την Γερμανική διείσδυση στην μεταπολεμική Ελλάδα από την δεκαετία του 1950 έως τις μέρες μας και την επιτακτική ανάγκη δυναμικής διεκδίκησης των πολεμικών επανορθώσεων.) Η πιο κραυγαλέα ίσως περίπτωση αμετανόητου Γερμανού Ναζί και σεσημασμένου εγκληματία πολέμου, που επέστρεψε στην μεταπολεμική Ελλάδα, ως… φίλος, δίχως ίχνος μεταμέλειας για την ειδεχθείς πράξεις του, αφορά τον Μάξ Μέρτεν, γνωστότερο ως «Χασάπη της Θεσσαλονίκης», και υπεύθυνο για τον βίαιο εκτοπισμό 45 χιλιάδων Ελλήνων Εβραίων. Οι σκηνές φρίκης από το μαύρο Σάββατο στις 11 Ιουλίου του 1942, όταν οι Ναζί συγκέντρωσαν 9 χιλιάδες Εβραίους στην Πλατεία Ελευθερίας για να τους στείλουν σε καταναγκαστικά έργα, υποχρεώνοντας τους με την απειλή όπλων να παριστάνουν τους πιθήκους, έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην Κατοχική ιστορία της συμπρωτεύουσας. Το έγκλημα ολοκληρώθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα όταν στην Θεσσαλονίκη κατέφθασε ο Μέρτεν, νεαρός λοχαγός του Γερμανικού Στρατού για να αναλάβει τον ρόλο του άτυπου διοικητή της πόλης.  Με την αγαστή συνεργασία του (φυγόδικου) αξιωματικού των Ες-Ες, Αλόις Μπρίνερ και του υπασπιστή διερμηνέα του, Ελληνογερμανού Αρτουρ Μάισνερ, υλοποίησε την «τελική λύση» στο «πρόβλημα» της ακμάζουσας μέχρι τότε εβραικής κοινότητας, στέλνοντας μαζικά τα μέλη της στο Αουσβιτς. Ο Μέρτεν θεωρείται ως κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και της υφαρπαγής της περιουσίας τους που υπολογίζεται στο τεράστιο για εκείνη την εποχή ποσό των 125 εκ.  χρυσών φράγκων, με μεθόδους στυγνού εκβιασμού για την ζωή τους, αλλά ακόμη και…τυμβωρυχίας του εβραικού νεκροταφείου! Αμέσως μετά την λήξη του πολέμου ο Μέρτεν συνελήφθη από τους Αμερικανούς, αφέθηκε όμως ελεύθερος κατόπιν «διασταύρωσης στοιχείων» με τις ελληνικές αρχές για την δράση του στη Θεσσαλονίκη, καθώς «ουδέν επιλήψιμον διεπιστώθη». Οπως αναφέρει στο λεπτομερές βιβλίο του(«Η υπόθεση Μέρτεν και η σύγκρουση με τον Καραμανλή») ο ερευνητής Δημοσθένης Κούκουνας, η σύζυγος του Μέρτεν επισκέφθηκε τα γραφεία της ελληνικής στρατιωτικής αποστολής και μίλησε με τον επικεφαλής της, Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος την διαβεβαίωσε ότι δεν εκκρεμεί καμία δίωξη. Την ίδια ώρα ο ίδιος δωσίλογος κρατικός υπάλληλος τηλεγραφούσε στις ελληνικές αρχές προτείνοντας την απόρριψη του αμερικανικού αιτήματος για παράδοση λόγω της «άμεμπτης συμπεριφοράς και των ανεκτίμητων υπηρεσιών» του Μέρτεν προς την Ελλάδα! Ετσι ο σφαγέας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης άρχισε μια νέα καριέρα στην μεταπολεμική Γερμανία ξαναγυρνώντας, όπως χιλιάδες «συνάδελφοι» του Ναζί, στον δημόσιο τομέα ως ανώτερο στέλεχος(εισαγγελέας!) του γερμανικού υπουργείου δικαιοσύνης. Ηταν δε τόσο καλά δικτυωμένος και αδίστακτος που το 1956 ζήτησε να τοποθετηθεί πρόξενος της Δυτικής Γερμανίας στην Ελλάδα! Η απαίτηση δεν ήταν παράλογη για τα γερμανικά ήθη. Ο πρώτος Γερμανός πρέσβης που ήρθε μεταπολεμικά στην χώρα μας ήταν ο Τέοντορ Κόρτ, ο οποίος μέχρι το 1938 είχε διατελέσει επιτετραμμένος της Χιτλερικής Γερμανίας στην Αθήνα. Τον Μαιο του 1957, ο Μέρτεν είχε την απίθανη έμπνευση να έρθει στην Ελλάδα για να καταθέσει ως…μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη του παλαιού υπασπιστή του και επίσης εγκληματία πολέμου, Αρτουρ Μάισνερ! Για κακή του τύχη ένας παρατηρητικός δικαστικός τον εντόπισε και έσπευσε να ειδοποιήσει τον αντιεισαγγελέα Ανδρέα Τούση. Ο τελευταίος διέταξε την σύλληψη του Γερμανού, την προφυλάκιση του και την παραπομπή του σε δίκη. Τελικά, ύστερα από δικαστικές έρευνες 20 μηνών και καταθέσεις διακοσίων και πλέον μαρτύρων, η δίκη του Μέρτεν άρχισε στις 11 Φεβρουαρίου 1959.  Λίγες μέρες νωρίτερα και κάτω από την αφόρητη εκβιαστική πίεση της επίσημης Γερμανίας η κυβέρνηση Καραμανλή έφερνε στη βουλή για ψήφιση το νομοσχέδιο «περί αναστολής διώξεων εγκληματιών πολέμου». Παρότι δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι η ρύθμιση αυτή δεν αφορά την περίπτωση Μέρτεν, στην πράξη αποδείχθηκε ότι ο συγκεκριμένος Γερμανός εγκληματίας έτυχε της ευεργετικής της πρόνοιας. Καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη, ως υπεύθυνος για την γενοκτονία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, αλλά αποφυλακίστηκε και απελάθηκε από την Ελλάδα στις 5 Νοεμβρίου 1959. Ευθύς μετά την άφιξη του στη Δυτική Γερμανία συνελήφθη και βεβαίως αφέθηκε ελεύθερος με τον όρο να παρουσιάζεται στην αστυνομία δύο φορές την εβδομάδα… Ομως ο Γερμανός εγκληματίας δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Επιθυμούσε διακαώς να πάρει εκδίκηση από μία ελληνική κυβέρνηση που επέβαλε την φυλάκιση του, έστω και διάστημα μερικών μηνών. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1960 η γερμανική εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και…(οποία έκπληξη) το «έγκυρο» Σπίγκελ δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μέρτεν σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός Κωσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός  εσωτερικών Δημήτρης Μακρής και η σύζυγος του Δοξούλα Λεοντίδου υπήρξαν συνεργάτες και πληροφοριοδότες των αρχών Κατοχής έναντι αμοιβής από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο θρασύτατος Ναζί εγκληματίας ισχυρίστηκε ότι διαθέτει και…φωτογραφικά ντοκουμέντα, τα οποία βεβαίως δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Το μέγεθος της συκοφαντίας ήταν τέτοιο που ακόμη και η αντιπολίτευση δυσκολεύθηκε να το κεφαλαιοποιήσει πολιτικά. Χαρακτηριστικό ήταν ότι σε όλο το διάστημα της Κατοχής, ο Κωσταντίνος Καραμανλής δεν είχε πατήσει το πόδι του στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση του όμως πλήρωσε το νόμισμα της ανεπιφύλακτης υποταγής στις απαιτήσεις της επίσημης(μεταπολεμικής) Γερμανίας που επέμενε να προστατεύει τους Ναζί εγκληματίες πολέμου ως τέκνα προερχόμενα από τα σπλάχνα της. Η υπόθεση Μέρτεν είναι ίσως η πλέον γνωστή αφού συγκλόνισε για χρόνια ολόκληρα το πανελλήνιο, αλλά δεν είναι η μόνη που αποδεικνύει την διεστραμμένη ψυχοσύνθεση των Γερμανών κατακτητών. Υπήρξε κι άλλη περίπτωση διαβόητου Ναζί  που αποφάσισε να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος, αυτή τη φορά όχι ως «μάρτυρας υπεράσπισης» συναδέλφου του, αλλά ως πρωταγωνιστής αγώνα ταχύτητας αυτοκινήτου! Την επόμενη Κυριακή: «Ο αιμοσταγής Γκούντερ Κόλβες, το ράλι «Ακρόπολις» και η φυγάδευση ενός ακόμη εγκληματία». Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Πηγή: Οι Γερμανοί επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος: Ο Μέρτεν, το Σπίγκελ, η συκοφάντηση Καραμανλή https://hellasjournal.com/2019/11/oi-germanoi-epistrefoyn-ston-topo-toy-egklimatos-o-merten-to-spigkel-i-sykofantisi-karamanli/